Kar…

Fotoğraf: Alişan Hayırlı

Yorucu, yıpratıcı, kavurucu bir yaz mevsiminden, koşuşturmayla geçen bir dönemden sonra sonbaharda hüzünlendik, şimdi, kapımızı her zamanki gibi başka bir mevsim dövdü.
Gelen kış… Yani mevsimler döngüsüne son noktayı koyacak. Artık her taraf bembeyaz, artık sessizlik hakim vaktimize… Hafif ve sakin bir şekilde üzerimize yağan kar, bizi de kendisine benzetiyor.
Hayat birden bire durdu.
Yavaşladı.
Ne koşuşturma, ne telaş, ne de hız kaldı.
Her şeyin üzerini örttü.
Adımlarımızı yavaşlattı. Hem araçlar hem de insanlar birbirinden uzakta hareket ediyor. Düşmemek için sakin ve dikkatli adımlarla yürüyoruz.
Eve kapanıyoruz.
Lapa lapa düşen kar yağışını pencereden seyrederken, ağır düşüncelere dalıyoruz.
Sakinleştik.
Durulduk.
Yavaşladık.
Çok yorulduk, biraz nefes alalım.
Hayat tek düze oldu. Her taraf karın rengine (renksizliğine) büründü.
Kar bize bir şey söylüyor. Söyleme ne, emrediyor:
Evinizde oturun, biraz üşüyün, sobanızın (ya da kalorifer peteğinin) yanında üşüşün, dinlenin, birbirinizi tanıyın, anlayın, okuyun; diyor resmen…
İnsanoğlu hayatı hızlı yaşayınca, dur durak bilmeden hep koşunca, derin ve analitik düşünce yetisini kaybediyor. Hız her zaman felaket getirir. Yavaş yaşamda hata yapma ihtimaliniz en aza düşer. Olaylara tepki verirken zamanınız olur. Düşünür taşınır, öyle karar verirsiniz.
Kar, size geriye dönüp muhasebe yapma imkânı tanır. Vücudunuzla beraber ruhunuz da dinlenir. Yüreğiniz kar gibi beyazlaşır, ruhunuz kar tanesi gibi hafifler. Yere düşerken bile milyonlarca kar tanesi nasıl da uyumlu ve senkronize yol alır değil mi? Yağıştaki kerameti ve olağanüstülüğü görüyor musunuz?
Üşümek, insanı sıcacık bir köşede sığınmaya sevk eder. İnsanlar ev ortamlarında daha fazla kalır. Daha fazla iletişim sağlanır.
Kış ve kar berekettir. Hem tabiatı hem de insanı bahara hazırlar. Tabiatın ve insanın yeniden doğuşunu müjdeler.
Tabiat gibi biz de her mevsim yeniden doğarız.
Kar ve kış bizi terbiye ediyor.
Kar, bizi dış dünyadan iç dünyamıza doğru seyahat ettiriyor. Kar, bizi dış dünyadan uzaklaştırıp evimize, dolayısıyla iç dünyamıza kapatıyor.
Hani derler ya, “Kış hayatı esir aldı.” Doğrudur. Ama bizi serbest bıraktı. Dış dünyanın elinden aldı. Bizi bize bıraktı.
Kış temizliktir, kar özgürlüktür.
Toprağın altında yeşermedir, bir filiz gibi…
*******
Fotoğraf: İmmigilin Mustafa (Yıldıran) Hoca ve hanımı Ülfet (Yıldıran) Teyze... Gündüzbey